When Pygmalion Meets Cinderella in Beverly Hills

I want a fairly tale
'ฉันต้องการ (มากเท่า) เทพนิยาย"

นี่คือคำตอบของ วิเวียน ที่ให้กับ เอ็ดเวิร์ด
เมื่อเขาถามเธอว่า 'เธอต้องการมากแค่ไหน'
หลังจากที่เขายื่นข้อเสนอ
เป็นคอนโดและเงินสดรายเดือนให้เธอ
เธอปฏิเสธมัน และ เลือกที่จะเดินจากไป

และนี่คือ วลี ที่โดนใจที่สุด ในหนังเรื่อง Pretty Woman
ที่มีเจ้าชาย เป็น นักธุรกิจหน้าเลือด
และเจ้าหญิงที่มีอาชีพ ขายบริการ

Edward Lewis: I never treated you like a prostitute.
Vivian: You just did.

เขา : ผมไม่เคยปฏิบัติกับคุณเหมือนคุณเป็นอีตัวนะ
เธอ : คุณพึ่งทำมันออกไป

แต่อย่างไรก็ตาม นี่คือ หนังรัก โรแมนติก คอมเมดี้ ที่ Made in Hollywood
มีหรือที่จะไม่สมหวัง

'Welcome to Hollywood! What's your dream? Everybody comes here; this is Hollywood, land of dreams. Some dreams come true, some don't; but keep on dreamin' - this is Hollywood. Always time to dream, so keep on dreamin'.

ที่นี่คือ ฮอลลิวู้ด ฝันของคุณคืออะไร
ทุกคนมาที่นี่ นี่คือ ฮอลลี่วู้ด ดินแดนแห่งความฝัน
บางฝันกลายเป็นความจริง บางฝันไม่อาจเป็นจริงได้
แต่ อย่าหยุดที่จะฝัน เพราะที่ฮอลลี่วู้ด มีเวลาให้ฝันเสมอ
ดันนั้น จงฝันต่อไป ..


-----------

นี่อาจจะเป็นอีกหนึ่งเหตุผลของผม ที่ชอบเสพหนังจาก Hollywood กระมั้ง
เพราะเรื่องบางอย่าง มันยากเหลือเกินที่จะเกิดขึ้นในชีวิตจริง ..

อ่อนแอ

..

I don't wanna talk
About the things we've gone through
Though it's hurting me
Now it's history
I've played all my cards
And that's what you've done too
Nothing more to say
No more ace to play

The winner takes it all
The loser standing small
Beside the victory
That's my destiny

I don't wanna talk
If it makes you feel sad
And I understand
You've come to shake my hand
I apologize
If it makes you feel bad
Seeing me so tense
No self-confidence
But you see
The winner takes it all
The winner takes it all......

Twilight : Every Girl's DREAM

ดูหนังจบแล้ว รู้สึกว่าไม่อิ่มเอาซะเลย สิ่งแรกที่อยากทำ หลังจากหนังจบคือ ไปหาหนังสือมาอ่าน รู้สึกว่าในหนังสือน่าจะมีอะไรให้เล่นอีกเยอะ แต่เหมือนผู้กำกับและอื่นๆ ไม่สามารถถ่ายทอดออกมาได้ดีเท่าที่ควร ( Twilight กำกับโดย แคทธาลีน ฮาร์ดวิค (Thirteen, Lords of Dogtown) จากบทภาพยยตร์ของ เมลิซซ่า โรเซนเบิร์ค (Step Up, "Dexter") อำนวยการสร้างโดย กอร์ดอน ก๊อดฟรีย์ (I, Robot; The Nativity Story), เกร็ก มูราเดี้ยน (Drumline, The Stepfather), และ มาร์ค มอร์แกน (Agent Cody Banks, The Wedding Planner ) ไม่ได้คาดหวังแต่แรกหลังจากได้ดูตัวอย่างหนังแล้วว่าจะต้องเป็นหนังดี ระดับชั้นห้าดาวหรือหนังชิงรางวัลแต่อย่างไร เพราะตัวอย่างหนังดูธรรมดามาก และหนังก็กำกับได้ธรรมดาอย่างที่คิดจริงๆด้วย แล้วอะไรที่ทำให้ผมอยากดูหนักหนา อย่างแรกต้องบอกเลยว่า สิ่งที่ผมอยากรู้มากเลย ผมอยากรู้ว่าทำไมหนังสือเรื่องนี้ถึงประสบความสำเร็จมากมาย (สามารถครองอันดับหนึ่งรวมกัน ใน New York Times ได้ถึง 91 สัปดาห์ โดยหนังสือขายได้ถึง 17 ล้านเล่ม และถูกซื้อลิขสิทธ์นำไปแปลเป็นภาษาอื่นอีกกว่า 37 ประเทศทั่วโลก โดยยังมีเว็ปไซค์ที่อุทิศให้กับหนังสืออีกกว่า 350 แห่ง ถูกเลือกให้เป็นหนึ่งในหนังสือยอดเยี่ยมของ New York Times และยังอยู่ในสิบอันดับแรกของหนังสือยอดเยี่ยมแห่งทศวรรษของ Amazon อีกด้วย – เห็นไหมครับว่าไม่ธรรมดา)


ต้องบอกว่าเวลาที่พูดถึงแวมไพร์หรือผีดูดเลือดเนี่ย ชื่อแรกที่มักจะผุดเข้ามาในหัวผมโดยอัตโนมัติ คือ เจ้าป้า Anne Rice เป็นที่รู้กันดีว่า เจ้าป้าไรซ์ ได้บรรจงเสกสรรเรื่องราวเกี่ยวกับแวมไพร์หรือผีดูดเลือดไว้มากมาย และที่โด่งดังและน่าจะเป็นที่รู้จักที่สุด คือ Interview with the vampire ต้นตำรับผีดูดเลือด สร้างตัวละครในตำนานกลิ่นอายวายๆอย่าง เลทเตอร์และหลุยส์ (ซึ่งได้สองซุปเปอร์สตาร์ ทอม ครูซ และ แบรด พิตต์ มาสวมบทบาท ณ เวลานั้น) แล้วคำถามที่ผุดขึ้นมาคือ แล้วนิยายเรื่องนี้แตกต่างจากแวมไพร์เรื่องอื่นอย่างไร หลังจากที่นั่งดูไปเรื่อยๆ ผมก็พบคำตอบ นี่มันเป็นแฟนตาซีของของเด็กสาวชัดๆ แวมไพร์หนุ่มรูปงาม เอ็ดเวิร์ด (รับบทโดยโรเบิร์ต แพททินสัน เมื่ออายุ 19 ปี เขาก็ได้รับเลือกให้เล่นเป็น เซดริค ดิคกอรี่ ในภาพยนตร์มหากาพย์พ่อมดเรื่อง Harry Potter & Goblet of Fire แต่การรับบทนำในภาพยนตร์เรื่อง Twilight เขาสามารถเอาชนะนักแสดงที่เข้ามาทดสอบบทถึง 5,000 คน) ส่วนสาวน้อยเบลล่านางเอกของเรื่องคือ คริสเทน สจ๊วต (แทบจะจำเธอไม่ได้สำหรับสาวน้อยที่เคยรับบทเป็นลูกสาวของ โจดี้ ฟอสเตอร์ ใน Panic Room ภาพยนตร์ทริลเลอร์เรื่องเยี่ยมของ เดวิด ฟินเชอร์ - David Fincher) จะว่าไปเบลล่าในเรื่อง ถึงจะดูแตกต่างไปจากเด็กคนอื่นสักหน่อย แต่ก็ไม่ได้มีลักษณะอะไรที่พิเศษมากมายไปกว่าเด็กอื่นนะ แต่นี่เองที่อาจจะเป็นกุญแจที่ทำให้นวนิยายเรื่องนี้ประสบความสำเร็จ เด็กหญิงธรรมดาพบรักกับแวมไพร์หนุ่มรูปงามที่พร้อมจะทำทุกอย่างให้เธอ มันเหมือนกับเทพนิยายยุคใหม่ที่เปลี่ยนจากเจ้าชายมาเป็นแวมไพร์ พล้อตเรื่องสากลที่ไม่เคยตายไปจากโลกใบนี้

ยังไม่อยากเขียนไรมากมาย เอาไว้ถ้ามีโอกาสได้อ่านหนังสือ อาจจะมาเขียนถึงใหม่รอบสอง....

Bravo : Nodame Cantabile!

จาก ซีรีย์ Nodame Cantabile! : ทำให้ดีที่สุดจนถึงตัวโน้ตตัวสุดท้าย จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง



Megumi Noda: เธอเล่นดนตรีเพื่ออะไร ในเมื่อไม่อยากจะแสดง?

คำแก้ตัว : เค้าอยากเป็นคุณครูอนุบาล เค้าจะเล่นดนตรีแค่สนุกไม่ได้หรอ ทำไมคนอื่นต้องมาวุ่นวายกับเค้าด้วยอ่ะ?


ความเป็นจริง : มีพรสวรรค์เป็นเลิศตั้งแต่เด็ก แต่กลับมีความทรงจำที่เลวร้ายกับครูสอนเปียโนคนแรก จึงปิดตัวเองอยู่เป็นเวลานาน

และ

Shinichi Chiaki : ทุกคนรู้ดีว่าที่ของเธออยู่ที่ไหน แล้วเธอมาทำอยู่ตรงนี้


คำแก้ตัว : ผมหาสิ่งที่ผมสนใจในญี่ปุ่นได้แล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ


ความเป็นจริง : เป็นโรคกลัวเครื่องบินจึงไม่สามารถจะเดินทางออกนอกประเทศได้ (อุปมาดั่งคนตาขาวที่ไม่สามารถรวมกำลังให้โบยบินออกไปในโลกกว้างได้)


Remark : ดนตรีเดินทางโดยผ่านสายตาและหูของคนอื่น ดนตรีที่เล่นคนเดียวจะมีประโยชน์อะไรเล่า

------------------------------------------------



เดินๆอยู่ดีๆ แล้วสะดุดล้มลง ....

เดินๆอยู่ดีๆ เคยเจอกำแพงมาขวางอยู่ข้างหน้าบ้างไหม ...

และทางที่เราคิดไว้ว่ามันจะต้องสวยงาม อยู่ๆก็เต็มไปด้วยหนามและพุ่มไม้ ให้เดินทางลำบากมากขึ้น

ถ้าเจอแบบนี้จะทำอย่างไร

บางคนเลือกที่จะหนีแล้วเดินกลับไปเริ่มใหม่ แต่คำถามคือ จะต้องเริ่มใหม่สักกี่ครั้ง คนเรามีเวลามากมายเมื่อตอนเป็นเด็ก หากแต่เมื่อโตขึ้นมาแล้ว กลับพบว่า เวลานั้นไหลเร็วราวนาฬิกาทรายที่พร้อมจะร่วงหล่นอย่างไม่ปราณีปราศรัย

บางคนที่จะเปลี่ยนเส้นทาง ถ้าเปลี่ยนไปเจอทางที่ถูกสายก็ดีไปแต่โชคจะมีกับคนทุกคนรึป่าว เป็นอีกเรื่องที่ต้องคิดตามกันต่อไป

บางคนเลือกที่จะฝ่าดงไป อาจจะเหนื่อยหน่อย แต่ถ้าเค้าผ่านไปได้ คงเก็บเป็นความภูมิใจส่วนตัวแล้วอาจจะเผื่อแผ่มาถึงคนรอบข้างได้ แต่ถ้าคิดอีกแง่หนึ่ง ถ้าเส้นทางที่เขาเลือกจะบุกไปนั้นมันไม่ใช่เส้นทางของเขาล่ะ นั่นหมายถึง การเสียเวลาใช่รึเปล่า

แต่อย่างหนึ่งที่ทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาคือ ไม่ว่าจะเป็นเส้นทางไหน ขอให้ตั้งใจทำมันให้ดีที่สุด อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจแล้วบอกตัวเองว่า ถ้าเป็นอย่างนั้น ถ้าเป็นอย่างนี้ ... คำว่า ถ้า จะมีประโยชน์เมื่อเราใช้พูดถึงอนาคต อย่างน้องก็ปัจจุบัน แล้วตั้งใจทำให้ได้ แต่คำว่า ถ้า จะไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง เมื่อเราพูดถึง อดีต หรือ สิ่งที่ผ่านมาแล้ว

ต่อไปนี้ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม

ก่อนที่จะพูดคำว่า ถ้า ครั้งต่อไป ขอให้แน่ใจว่า ได้ทำมันดีที่สุดแล้ว

ให้แน่ใจว่า จะไม่มานั่งเสียใจเพราะมันอีก



====

Me : ตกลงแล้ว คุณ (เมิง, แก, กอล์ฟ - whatever) อยากทำอะไร อยากเป็นอะไรกันแน่

คำแก้ตัว : จริงๆแล้วทำอะไรก็ได้นะ ก็เท่าที่ผ่านมาก็ทำได้หมด ไม่มีปัญหานี่ ไม่เรื่องมากหรอก

ความเป็นจริง : ..... (ใกล้แล้วล่ะ)

ขอจงมีความเชื่อมั่นในชีวิต

ขอจงมีความเชื่อมั่นในชีวิต


เป็นธรรมดาที่วิถีชีวิตมีขึ้นมีลง
สภาพการณ์ไม่เป็นไปดังที่เราปรารถนาเสมอไป
เพราะเงื่อนไขที่กำหนดมีมากมายซับซ้อน


--------------------------------------------------------------------------------


ขอจงมีความเชื่อมั่นในชีวิต
ว่าเป็นสิ่งมีคุณค่า ความประเสริฐ และดีงาม
และจงมีความมั่นใจ
ในความสามารถและศักยภาพของตนเอง
ที่จะสร้างสรรค์ บรรลุ สุขสมบูรณ์ได้


เป็นธรรมดาที่วิถีชีวิตมีขึ้นมีลง
สภาพการณ์ไม่เป็นไปดังที่เราปรารถนาเสมอไป
เพราะเงื่อนไขที่กำหนดมีมากมายซับซ้อน

เมื่อเราเข้าไปเกี่ยวข้องและเผชิญนั้น
ควรระดมทั้งพลังแรงกายใจ
ทำหน้าที่ส่วนของเราให้สมบูรณ์ดีที่สุด
โดยไม่ต้องหวั่นวิตกกังวล
ว่าผลจะเป็นอย่างไร


ในหุบเหวสับสนอนธการของชีวิต
อย่าสิ้นหวังทอดอาลัย
หรือหลบหลีกปัญหาเฉพาะหน้า
โดยมอมเมาความรับรู้ของตนเอง
ด้วยวิธีการต่างๆ

แต่จงจุดประกายความหวังขึ้นในใจ
ด้วยความเชื่อมั่นในชีวิต
และความมั่นใจในความสามารถของตนเอง
ที่จะระดมพลังกายใจและสติปัญญา
ต่อสู้กับอุปสรรคทั้งปวงได้

บนยอดเขาแห่งความสำเร็จสมปรารถนา
เพียบพร้อมทั้งเงินทอง ไมตรีจิต และความสุข
ก็จำเป็นที่จะต้องควบคุมรักษาจิตใจ
ให้รู้จักเสพเสวยสิ่งเหล่านั้นแต่พอดี
ด้วยความรู้ทันธรรมชาติ ไม่ลุ่มหลง ไม่ลืมตัว
ไม่ยอมสยบตกเป็นทาสของมัน

ขณะเดียวกันก็ใช้โอกาสนั้น
สร้างชีวิต คือ กายใจ สติปัญญา
ให้พัฒนาก้าวหน้าต่อไป


ในทุกขั้นตอนของวิถีชีวิต
ควรยึดมั่นในศักยภาพของมนุษย์
ว่าบุคคลสามารถสร้างสรรค์พัฒนาชีวิตของตน
ให้เข้มแข็งแกร่งกล้า
จนสามารถดำเนินชีวิตที่สะอาด สว่าง สงบ สมบูรณ์

ไม่ว่าขณะหุบเหวมืดมนอนธการ
ที่มีภัยพิบัตินานาคุกคาม
หรือให้ความสุขเกษมสานต์
พรั่งพร้อมด้วยสมบัติน่าลุ่มหลง
โดยไม่สยบยอมแพ้ตกเป็นทาส


ดังนั้น ขอเราจงมีชีวิตอยู่
ด้วยความเชื่อมั่นในความประเสริฐของชีวิต
และในความมั่นใจว่าเราจะบรรลุชีวิตเช่นนั้นได้


------------------------------------------------------------
บทความจาก : เพ่งพินิจเรื่องชีวิต โดย ระวี ภาวิไล

-----------------------------------------------------------

เมื่อคืนนี้อยู่ๆก้อเกิดอาการจิตตกอย่างกระทันหัน
รู้สึกขี้เกียจ ไม่อยากไปทำงานซะอย่างนั้น

แต่พอเช้ามา ได้รับแดดตอนเช้าๆ
ได้เจอเพื่อนร่วมงาน ได้คุย ได้หัวเราะกะคนอื่นบ้าง
ก้อกลับมาสดใสได้เหมือนเดิม

สรุปว่า ชีวิตมีขึ้นมีลง (ไม่เกี่ยวแต่อยากให้เกี่ยว )


ยังไงขอให้ทุกคนมีความสุขกับทุกวันของชีวิตคับ

::The Lonely Scarecrow::

The Lonely Scarecrow

My poor old bones---I've only two--
A broom shank and a broken stave.
My ragged gloves are a disgrace.
My one peg-foot is in the grave.

I wear the labourer's old clothes:
Coat, shirt, and trousers all undone.
I bear my cross upon a hill
In rain and shine, in snow and sun.

I cannot help the way I look.
My funny hat is full of hay.
-O, wild birds, come and nest in me!
Why do you always fly away?

by James Kirkup

-------

เมื่อหลายปีก่อน ในวิชา Poetry
ผมเลือกโคลงธรรมดาบทนี้เป็นโปรเจคส่งอาจารย์
อาจจะดูง่ายไปสักหน่อย ไม่จำเป็นต้องตีความมากมาย
แต่สิ่งที่ผมประทับใจคือ ความเหงาที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน

ลองนึกภาพ ...

คุณเป็นหุ่นไล่กาขี้เหงาที่อยากจะเป็นเพื่อนกับนกตัวน้อยที่บินผ่านไปมา
ทำไมล่ะ ทำไม .. ทำไมไม่บินเข้ามาใกล้ๆข้า
หรือเพราะว่า ข้าอัปลักษณ์ ข้ามีรูปร่างที่น่าเกลียดใช่ไหม ...
มันช่วยไม่ได้นี่ ข้าถูกสร้างมาแบบนี้ ...
ทำไมกัน ทำไม...

หุ่นไล่กาผู้โง่เขลาเอ๋ย
ช่างไม่รู้เลยว่า
เหตุใดเจ้าจึงเกิดมา...

เจ้าไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นเพื่อนกับนกเหล่านั้น
เจ้าเกิดมาเพื่อไล่ให้นกพวกนั้นไปไกลๆ
เจ้าไม่เคยรู้เลยว่า หน้าที่ของเจ้าสำคัญแค่ไหน

จะเศร้าไปใยเล่า
จะเศร้าไปใย

อย่าร้องให้ไปเลยนะ

ทุกอย่างที่เกิดมาบนโลกนี้
ล้วนแต่มีเหตุผลทั้งสิ้น
อย่างน้อย
การที่เจ้า
ยืนอยู่เฉยๆในที่ของตัวเอง

แค่นี้...
ชีวิตเจ้าก็บรรลุความหมายในชีวิตที่เจ้าเกิดมาแล้ว ..

โสด...

"หากเรามีบ้านอยู่บนดวงจันทร์สักหลัง

เมื่อเปิดหน้าต่าง แล้วมองออกไปบนท้องฟ้า

คงจะเห็นดาวเคราะห์สีน้ำเงินซึ่งใครก็ไม่รู้บอกว่า

คล้ายผลส้ม ลอยสง่าอยู่อย่างสงบนิ่งและสวยงาม


แต่ในความเป็นจริงบนพื้นแผ่นผิวโลก บางครั้งความรู้สึกกลับไม่เป็นเช่นนั้น

ขณะเดียวกัน ณ ริมขอบหน้าต่างที่บ้านของเราบนโลก

ในคืนดาวดับ เราเห็นกระต่ายสถิตอยู่กลางเดือนเด่นสีเงินยวงนวลตา

และใครก็ไม่รู้บอกเราว่า

มีตากับยายตำข้าวอยู่บนนั้น


แต่ในความเป็นจริงบนพื้นแผ่นผิวดวงจันทร์ กลับไม่เป็นเช่นที่เห็น

ทุกคนมี “โลก” เป็นของตัวเอง และทุกคนมีชีวิตอยู่บน “โลก”

ความเข้าใจและความรักที่แท้กระมังหนอ ที่จะทำให้ “โลก” สงบสุข"

จาก คำนำหนังสือผลส้มสีน้ำเงิน


======

ช่วงนี้เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตัวเอง "โสด"
แล้วก่อนหน้านั้น ไม่โสดหรอ ก็โสดมาตลอด
ไม่เห็นจะมีใครจริงๆสักทีในชีวิต

ที่ผ่านมา
ถึงผมจะใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
แต่ผมก็มีใครบางคนมาทำให้ผมแอบคิดถึงอยู่เหมือนกัน
แถมระหว่างนั้นก็พอมีคนผ่านเข้ามาพูดคุย แบ่งปันความรู้สึกให้ชีวิตไม่เหงา (หรือยิ่งทำให้เหงา ก็ไม่รู้ได้)

แต่วันนี้
อยู่ๆ คนๆนั้นและคนบางคน ก็หายไปจากชีวิตของผมทั้งหมด
หายไปในเวลาไล่เลี่ยกัน
ราวกับนัดหมาย ..

เมื่อก่อน..
ผมเป็นโรคกลัวความรัก
ไม่รู้ว่าเพราะเคยอกหักอย่างรุนแรงรึป่าว
ผมเลยกลัวความสัมพันธ์อย่างมาก
ประจวบกับต่อมา ดันมาแอบหลงรักเพื่อนสนิทอย่างรุนแรง แต่ไม่กล้าบอกอีก
ความรักของผมจึงไม่เคยไปถึงไหนสักที

วันนี้..
เมื่อเพื่อนคนนั้นของผมเค้าเปลี่ยนไป ระหว่างเราไม่น่าที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว
แล้วใครๆที่เคยอยู่รอบตัวผมก็หายไปอีก..

แทนที่ผมจะเหงา หรือ เศร้าใจ
ผมกลับพบว่า
วันที่ผมไม่มีใคร ..
ผมกลับรู้สึก
โล่งที่ไม่ต้องเอาตัวเองไปยึดติดกับใคร..
โล่งที่ไม่ต้องเอาตัวเองไปคิดถึงใคร..
แล้วมองความรักแบบเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

เมื่อผมผ่านวันที่อ่อนแอที่สุดมา
ผมพบว่า ผมเข้มแข็งขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

วันนี้..
ผมพอจะมองเห็นแล้วว่า ตัวเองต้องการความรักแบบไหน
คนไหนแบบไหนที่ผมอยากจะอยู่เคียงคู่กับเค้า
หัวเราะและร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเค้า
ใครสักคนที่เราจะมีกันและกัน
ถึงแม้ว่าจะไม่ตลอดไป

แต่อย่างน้อย แค่ยิ้มทุกครั้งที่คิดถึง ก็ยังดี...

ตื่น..

“ ... เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง
มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า
มิหวังกระทั่งฟากฟ้า
ซบหน้าติดดินกินทราย

จะเจ็บจำไปถึงปรโลก
ฤารอยโศกรู้ร้างจางหาย
จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย
อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ ...”

เสียเจ้า...อังคาร กัลยาณพงศ

ทุกครั้งที่คิดถึงจะหยิบเอาเพลงๆหนึ่งที่น้องเคยส่งให้มาฟังเสมอ
เคยแอบน้ำตาซึมด้วย เป็นไปได้ขนาดนั้น
แต่วันนี้ได้เจออะไรบางอย่าง รู้สึกว่าใช่ น่าจะใช่นะ
อยากจะให้คิดไปเอง
แต่ว่า ...
นั่งทวบทวนกับตัวเองไปมา
นี่กรูวิ่งตามอะไรอยู่
.
.
.
เหนื่อยไหม
.
.
อย่างที่คนอื่นบอก ทำไมไม่รู้จักจำ
วันนี้ผมคิดได้แล้วนะ

"Ohana" means "family."
"Family" means "no one gets left behind."
But if you want to leave, you can.
I'll remember you though.

เพียงความเคลื่อนไหว...

"นกอยู่ฟ้านกหากไม่เห็นฟ้า
ปลาอยู่น้ำย่อมปลาเห็นน้ำไม่
ไส้เดือนไม่เห็นดินว่าฉันใด
หนอนย่อมไร้ดวงตารู้อาจม

ฉันนั้นความเปื่อยเน่าเป็นของแน่
ย่อมเกิดแก่ความนิ่งทุกสิ่งสม
แต่วันหนึ่งความเน่าในเปือกตม
ก็ผุดพรายให้ชมซึ่งดอกบัว

และแล้วความเคลื่อนไหวก็ปรากฏ
เป็นความงดความงามใช่ความชั่ว
มันอาจขุ่นอาจข้นอาจหม่นมัว
แต่ก็เริ่มจะเป็นตัวจะเป็นตน

พอเสียงรั่วรัวกลองประกาศกล้า
ก็รู้ว่าวันพระมาอีกหน
พอปืนเปรี้ยงแปลบไปในมณฑล
ก็รู้ว่าประชาชนจะชิงชัย ฯ"


เพียงความเคลื่อนไหว... เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

===

กองทัพต้องหยุดสงครามกลางเมือง!

โดย สิริอัญญา
9 ตุลาคม 2551 19:06 น.

“ข้าพเจ้าชูแขนขึ้นป่าวประกาศธรรม แต่หามีใครเชื่อฟังข้าพเจ้าไม่

ธรรมนำมาซึ่งความสงบสุข แต่ไฉนเล่าจึงไม่มีผู้ใดปฏิบัติธรรม”

ข้อความข้างบนนี้คือคำรำพึงรำพันของเทพแห่งกาลเวลา ผู้เป็นอมตะในทุกกาล คือไม่มีการเริ่มต้นและไม่มีที่สิ้นสุด ยิ่งใหญ่ระดับที่ไม่มีใครในสามโลกจะต้านทานได้เลย

เป็นข้อความที่ปรากฏในโศลกแรกแห่งมหาภารตะยุทธ์ ซึ่งเป็นสงครามกลางเมืองชนิดหนึ่ง และผลาญชีวิตผู้คนนับล้านๆ ในระยะเวลาอันยาวนาน อันเป็นผลเนื่องมาจากการไม่ปฏิบัติธรรมของมนุษย์

วันนี้ไม่จำเป็นต้องพูดถึงระบอบทุนสามานย์ และรัฐบาลนายสมชาย วงศ์สวัสดิ์ อีกต่อไปแล้ว เพราะได้ตายไปแล้ว กลายเป็นรัฐบาลผีดิบ พรรคการเมืองผีดิบและผู้แทนราษฎรผีดิบที่กระหายเลือด รอวันที่จะลงหลุมและถูกกลบฝังไว้ในประวัติศาสตร์เท่านั้น

ที่ต้องพูดถึงก็คือสถานการณ์ในบ้านเมืองวันนี้มีสภาพไม่ต่างอันใดกับสถานการณ์บางห้วงเวลาในประเทศเลบานอน ซึ่งเป็นสงครามกลางเมือง แต่ละวันมีแต่กลิ่นคาวเลือด เสียงปืน เสียงระเบิด และเสียงร่ำไห้ระงม

ขณะนี้มันอยู่ในระยะเพิ่งเริ่มต้น เพราะเหตุการณ์ดังกล่าวนั้นยังคงเกิดขึ้นในเวลากลางคืน แต่หากไม่หยุดยั้งไว้ มันก็จะเกิดขึ้นทั้งวันทั้งคืนและจะขยายตัวลุกลามไปทั่วประเทศ

สถานการณ์ในวันนี้ ประชาชนผู้จงรักภักดีต่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์ร่วม 20 ล้านคน ซึ่งเป็นผู้คนในแทบทุกวงการไม่ยอมรับการปกครองของรัฐบาลทรราชอีกต่อไปแล้ว การต่อต้าน การต่อสู้กำลังแพร่ขยายไปอย่างกว้างขวาง และถูกยกระดับแหลมคมขึ้นทุกที

ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ ไม่มีผู้ปกครองหรือรัฐบาลใดจะยืนอยู่ได้ หากว่าประชาชนไม่ยอมรับการปกครองแล้ว อย่าว่าแต่จะมีปริมาณร่วม 20 ล้านคน เอากันแค่ไม่กี่แสนคนหรือล้านคน ก็ต้องพังพินาศย่อยยับไปแล้ว
การดันทุรังอยู่ในอำนาจท่ามกลางกลิ่นคาวเลือดและความพินาศของบ้านเมืองนั้น เห็นได้ชัดในตัวว่ามิใช่อยู่เพื่อประโยชน์สุขของมหาชนชาวสยาม แต่เป็นการอยู่เพื่อประโยชน์ตนและพวกพ้องเท่านั้น ซึ่งไม่มีวันที่จะสงบสุขได้เลย

ไม่เห็นหรือว่าวันนี้ก็มีข่าวแล้วว่านายกรัฐมนตรีต้องส่งครอบครัวออกไปอยู่ยังต่างประเทศ เพราะเกรงว่าไม่มีความปลอดภัย เนื่องจากกลัวว่าจะมีการปฏิวัติ

เป็นความไม่ปลอดภัยที่กำลังคุกคามพรรคร่วมรัฐบาล และผู้แทนราษฎรของพรรคร่วมรัฐบาล ตลอดจนครอบครัวที่ไม่เป็นปกติสุขได้อีกต่อไปแล้ว ทุกคนกำลังถูกตราหน้าว่าเป็นทรราช เป็นฆาตกรมือเปื้อนเลือด

ที่กลัวการปฏิวัติและเกรงไม่ปลอดภัยจากทหารนั้นเป็นเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่กว่าก็คือมวลมหาประชาชนอันกว้างใหญ่ไพศาลทั่วทุกหนทุกแห่งที่เปี่ยมด้วยความคับแค้นในจิตใจนั่นต่างหากที่น่ากลัวกว่า เพราะไม่มีใครที่จะหลุดรอดพ้นไปจากหูตาและน้ำมือของประชาชนได้เลย

อำนาจรัฐตำรวจก่ออาชญากรรมสังหารโหดและทำร้ายประชาชนจนล้มตายและบาดเจ็บเกือบ 500 คน ความจริงเป็นที่ประจักษ์ชัดแล้วว่าตำรวจได้ใช้อาวุธสงครามนานาชนิดเข้าล้างผลาญประชาชนที่บริสุทธิ์และมีแต่สองมือเปล่า

แต่ยังไม่หนำแก่ใจยังบิดเบือนใส่ร้ายป้ายสีว่าผู้ตายก็ดี คนเจ็บก็ดี เป็นผู้สร้างสถานการณ์ เป็นผู้ก่อความไม่สงบ เป็นผู้ทำร้ายตำรวจ กระทั่งขว้างระเบิดใส่ตัวเอง

การกระทำเช่นนั้นสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจและคับแค้นใจอย่างสุดแสนที่จะพรรณนา ทั้งแก่ครอบครัวของผู้ตาย ทั้งแก่ผู้บาดเจ็บและญาติมิตร ตลอดจนประชาชนที่รักความเป็นธรรมทั้งปวง เป็นพฤติกรรมไม่ต่างกับการฆ่าคนจนตายแล้วข่มขืนศพซ้ำอีก

ความเจ็บช้ำน้ำใจและความคับแค้นใจเช่นนี้แหละได้ทำลายความเชื่อในความอหิงสาและสันติจนหมดสิ้น ดังตัวอย่างที่เคยเกิดขึ้นแล้วในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้

จังหวัดชายแดนภาคใต้ที่เคยสงบสุขกลับลุกเป็นไฟ ก็ภายใต้เงื้อมมือของรัฐตำรวจในห้วงเวลาของการทำสงครามปราบปรามยาเสพติด

มีการใช้อำนาจเถื่อนอุ้มฆ่าประชาชนไม่เลือกหน้า ไม่ว่าจะเป็นอิหม่าม กอเต็บ บิลัน หรือประชาชนทั่วไป เพียงแค่สงสัยว่าเกี่ยวข้องกับยาเสพติด ใช้ระบบศาลเตี้ยตัดสินประหารผลาญชีวิตผู้คนอย่างเหี้ยมโหดอำมหิต

ได้สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจแก่ประชาชนในพื้นที่นั้นจนสุดแสนจะทนทาน และยังไม่หนำแก่ใจ ยังมีการใส่ร้ายป้ายสีบิดเบือนหาว่าพี่น้องคนไทยมุสลิมเหล่านั้นเป็นผู้ค้ายาเสพติด เป็นอาชญากร เป็นคนชั่วช้าเลวทราม

จากความโกรธแค้นก็เพิ่มเป็นความเคียดแค้นคับแค้นชิงชัง ทำลายวัตรปฏิบัติที่ทรงศีลและยึดมั่นอยู่ในหลักสันติธรรมแห่งอิสลามจนหมดสิ้น

พี่น้องมุสลิมในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้จึงต้องจับอาวุธขึ้นต่อสู้และเข่นฆ่าตำรวจเหล่านั้น จนต้องหนีกระเจิดกระเจิงมาซุกหัวในกระดองที่กรุงเทพฯ

ในที่สุดกองทัพไทยก็ต้องเข้าไปแบกรับภาระอันหนักที่ถูกอำนาจรัฐตำรวจอำมหิตสร้างกรรมทำเข็ญไว้ ต้องเผชิญกับความสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินนับไม่ถ้วนต่อเนื่องมาหลายปีแล้ว จนวันนี้ก็ยังไม่ยุติ

คณะตำรวจที่ก่อเหตุคราวนั้น วันนี้เติบใหญ่ในอำนาจและได้ใช้วิธีการเดียวกันในการปราบปรามและสังหารโหดประชาชนในเหตุการณ์ 7 ตุลามหาวิปโยค และใช้วิธีการถนัด “ฆ่าและข่มขืนศพ” เช่นเดียวกับที่เคยกระทำมาในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้

เพราะเหตุนั้น ความศรัทธาในสันติและอหิงสาที่ประชาชนผู้รักชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ยึดมั่นตลอดมาจึงถูกทำลายลง

พี่น้องประชาชนจากภาคใต้ทุกจังหวัดได้ขึ้นมาร่วมชุมนุมกับกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยเป็นจำนวนมาก บาดเจ็บและพิการเป็นจำนวนมาก แล้วยังถูกกล่าวหาว่าพกพาระเบิดหรือทำร้ายตัวเองเสียอีก

เสียงซึ่งก้องกระหึ่มในวันนี้แต่รัฐบาลทรราชไม่ได้ยินก็คือ “กูไม่ยอมให้มึงฆ่าพวกกูข้างเดียวอีกแล้ว”

มันไม่ใช่เสียงจากพี่น้องชาวภาคใต้เท่านั้น แต่เป็นเสียงของพี่น้องประชาชนที่มาจากทุกแห่งหนทั่วประเทศด้วย

นี่คือสมุฏฐานและปฐมเหตุของสงครามกลางเมืองที่มีตัวอย่างให้เห็นเด่นชัดแล้วในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ และมันกำลังจะเกิดขึ้นในบ้านเมืองของเรา หากหยุดยั้งเอาไว้ไม่ได้

แล้วใครเล่าที่มีหน้าที่โดยตรงในการหยุดยั้งสงครามกลางเมือง ที่แน่นอนย่อมไม่ใช่อำนาจรัฐตำรวจ เนื่องจากได้กลายเป็นต้นเหตุของปัญหาเช่นเดียวกับที่ได้เป็นต้นเหตุมาแล้วในกรณีสามจังหวัดชายแดนภาคใต้

ผู้ที่ต้องรับผิดชอบก็คือกองทัพไทย ซึ่งมีอำนาจหน้าที่โดยตรงตามรัฐธรรมนูญในการรักษาความมั่นคงปลอดภัยแห่งชาติ ในการปกป้องพิทักษ์รักษาประชาชน และพิทักษ์รักษาพระมหากษัตริย์และสถาบันพระมหากษัตริย์

จะอ้างความเป็นกลางหรือทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนไม่ได้อีกแล้ว และต้องตระหนักให้ดีว่าในวันนี้ความเสื่อมได้คืบคลานเข้ามายังกองทัพไทยอย่างหนักหน่วงแล้ว

กองทัพไทยวางเฉยให้ตำรวจก่อกรรมสังหารและทำร้ายประชาชนใจกลางพระนคร และใกล้เขตพระราชฐาน เป็นการละเลยต่อหน้าที่ปกป้องประชาชน ทั้งๆ ที่สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงพระเมตตาพระราชทานเงินและหน่วยแพทย์พยาบาลมาช่วยเหลือประชาชนให้เห็นเป็นตัวอย่างแล้ว

การอ้างความเป็นกลางแบบนี้ก็คือการวางเฉยให้ตำรวจที่ป่าเถื่อนเข่นฆ่าสังหารประชาชนไม่ใช่หรือ?

ความมั่นคงภายในกรุงเทพมหานครที่เสื่อมสิ้นลงและกำลังมีสภาพเป็นสงครามกลางเมือง เป็นหน้าที่โดยตรงของกองทัพ ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องรอให้ใครมาขอให้ช่วย และไม่ใช่เรื่องที่จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้หรือวางเฉยเป็นกลาง

เพราะคิดและทำแบบนี้ไม่ใช่หรือ ทหารเขมรกระจอกๆ จึงข่มเหงรุกรานรุกล้ำและย่ำยีประเทศไทยไม่เว้นในแต่ละวัน กระทั่งออกข่าวว่านายทหารไทยไปยอมจำนนกราบกรานขอขมาลาโทษให้อับอายขายหน้าไปทั่วโลก

การที่ประเทศไทยกำลังก้าวเข้าสู่สถานการณ์ที่กำลังจะเกิดเป็นสงครามกลางเมืองย่อมกระทบต่อความมั่นคงของชาติ และความปลอดภัยของสถาบันพระมหากษัตริย์ ตลอดจนประชาชน

เป็นหน้าที่โดยตรงของกองทัพและเหล่าทหารที่ต้องจัดการแก้ไข และไม่อาจอ้างความเป็นกลางหรือวางเฉยได้อีกแล้ว

กองทัพจะต้องหยุดยั้งภัยแห่งสงครามกลางเมืองให้ทันท่วงที โดยกำจัดต้นเหตุแห่งความคับแค้นจิตใจของประชาชนเสียโดยเร็ว

ไม่ใช่เรียกร้องให้ทหารปฏิวัติ แต่เป็นหน้าที่กองทัพที่จะต้องขจัดอาชญากรมือเปื้อนเลือดไม่ให้ใช้อำนาจเถื่อนล้างผลาญประเทศชาติ ประชาชน และสถาบันสำคัญของชาติ

หากผู้ที่รับผิดชอบยังวางเฉยให้ตำรวจและอันธพาลของรัฐบาลฆ่าประชาชน ปล่อยให้เกิดสงครามกลางเมืองต่อไปโดยไม่สำนึกในคำสัตย์ปฏิญาณที่ได้ถวายไว้ต่อหน้าพระพักตร์ก็ดี หรือต่อหน้าธงชัยเฉลิมพลก็ดี ก็ต้องเป็นหน้าที่ของผู้รับผิดชอบในระดับรองๆ ลดหลั่นลงไป ที่ต้องเข้ามากอบกู้สถานการณ์ในบ้านเมือง

เพราะสงครามกลางเมืองนั้นหากเกิดขึ้นแล้วก็ไม่อาจยับยั้งหรือทำให้ยุติได้ในเร็ววัน แค่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ถึงวันนี้ก็ยังแก้ไม่ตก หากเกิดขึ้นทั่วทั้งประเทศเล่า ประเทศไทยของเราจะยืนอยู่ได้อย่างไร?

เราจะมีกองทัพไว้เพื่อประโยชน์อันใดอีก?

==

"ไม่มีอำนาจใดในโลกหล้า
ผู้ปกครองต่างมาแล้วสาบสูญ
ไม่มีใครล้ำเลิศน่าเทิดทูน
ประชาชนสมบูรณ์นิรันดร์ไป

เมื่อยืนหยัดต่อสู้ผู้กดขี่
ประชาชนย่อมมีชีวิตใหม่
เมื่อท้องฟ้าสีทองผ่องอำไพ
ประชาชนย่อมเป็นใหญ่ในแผ่นดิน."

ท้องฟ้าสีทอง โดย ... วิสา คัญทัพ

so happy together!

Imagine me and you I do
I think about you day and night
It's only right
To think about the girl you love
And hold her tight
So happy together
If I should call you up invest a dime
And you say you belong to me
And ease my mind
Imagine how the world could be
So very fine
So happy together
I can see me lovin' nobody but you
For all my life
When you're with me baby the skies'll be blue
For all my life
Me and you and you and me
No matter how they toss the dice
It had to be
The only one for me is you
And you for me
So happy together
I can see me lovin' nobody but you
For all my life
When you're with me baby the skies'll be blue
For all my life
Me and you and you and me
No matter how they toss the dice
It had to be
The only one for me is you
And you for me
So happy together
Me and you and you and me
No matter how they toss the dice
It had to be
The only one for me is you
And you for me
So happy together
So happy together
How is the weather
So happy together
We're happy together
So happy together
Happy together
So happy together
So happy together

TAG : 10 อันดับเพลง โดนประจำปี 2007

ได้รับ Tag มาอีกคราจากนาย อะคิตะ คนเดิม
สำหรับ สิบเพลงโดน ประจำปี 2007 ที่ผ่านได้แก่ .... แท้น แท่น แทนนนน

10. คิดถึงเธอทุกที..ที่อยู่คนเดียว - แพท-สุธาสินี พุทธินันทน์
Ost.บอดี้ ศพ#19



ตะวันลับฟ้า เมื่อตอนเย็นๆ จะเป็นเวลาที่ใจหาย
ปลายท้องฟ้า กับแดดแรงๆ ช่างเหมือนใจจะขาด
ยังกังวล ว่าใครบางคน ที่ไม่อยากพบและเจอ
คิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียว

ไม่เคยได้รู้ ว่าเธอเป็นไง ข่าวคราวเงียบหายเมื่อจากกัน
เธอมีใคร มาแทนที่ฉัน และเขาดีหรือเปล่า
มีฉันไหม เวลาที่ฝัน หรือว่าลืมทุกเรื่องราว
ยังคิดถึงฉันหรือเปล่า เมื่ออยู่คนเดียว

ตั้งแต่ครั้งนั้น ที่เธอไม่อยู่ ชีวิตดูเปลี่ยนไป
ยังอ้างว้าง ยังเสียใจ เหลือเพียงแต่ความเงียบเหงา
ยังคิดถึง วันที่ผ่าน วันที่มีแต่เรา
ถ้าวันนั้นมีเวลาเหงาฉันจะ คิดถึงเธอรู้ไหม
ยังคิดถึงเธอทุกที ที่อยู่คนเดียว

~ ชื่อ ดาราราย ...ตามหาให้เจอ ประโยคนี้กับเพลงนี้ มันหลอนโดนใจซะจริงเชียว

9.ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ
Feel Good : GreaTest Hits




นั่งคนเดียว แล้วมองกระจก
ที่สะท้อนแสงจันทร์วันเพ็ญ
โดดเดี่ยวกับความเหงา
อยู่กับเงาที่พูดไม่เป็น

ฟังเพลงเดิมๆที่เรารู้จัก
แต่ไม่รู้ความหมายของมัน
หากฉันจะหลับตาลงสักครั้ง
และพบกับเธอผู้เป็นนิรันดร์

หากความรักเกิดในความฝัน
เราจุมพิตโดยไม่รู้จักกัน
ปฏิทินได้บอกคืนและวัน
ดั่งที่ฉันไม่เคยต้องการ

แต่อยากให้เธอได้พบกับฉัน
เราสมรสโดยไม่มองหน้ากัน
จูบเพื่อล่ำลาในความสัมพันธ์
ก่อนที่ฉันจะปล่อยเธอหายไป
(โดยไม่รู้จักเธอ)

ทบทวนเรื่องราวต่างๆทุกๆครั้งที่ฉันตื่นนอน
กับบทกวีไม่มีความหมาย
ฉันงมงายสวดมนต์ขอพร
หากจะมีโอกาสอีกหน
จะร่ายมนต์กับสายน้ำจันทร์
เพื่อจะได้หลับตาลงสักครั้ง
เพื่อพบกับเธอผู้เป็นนิรันดร์

หากความรักเกิดในความฝัน
เราจุมพิตโดยไม่รู้จักกัน
ปฏิทินได้บอกคืนและวัน
ดั่งที่ฉันไม่เคยต้องการ

แต่อยากให้เธอได้พบกับฉัน
เราสมรสโดยไม่มองหน้ากัน
จูบเพื่อล่ำลาในความสัมพันธ์
ก่อนที่ฉันจะปล่อยเธอหายไป
(โดยไม่รู้จักเธอ)

~ ทุกครั้งที่ฟังเพลงนี้ นึกถึงความสัมพันธ์บนโลกไซเบอร์เหมือนกันนะ
มันเป็นความสัมพันธ์ที่เหมือนอยู่ในฝัน เหมือนจะหวานซึ้งแต่มันไม่เคยเป็นจริง
สุดท้ายเมื่อเราตื่นขึ้นมาพบกับความจริง คงเหลือเพียงคำลาที่เราจะมีให้กัน

8. ถึงเธอคนนั้น - โต๋ ศักดิ์สิทธิ์ เวชสุภาพร
Living in C Major



เพลงนี้เป็นเพลงที่ฉันนั้นเขียนให้เธอ
คนรักที่ฉันยังไม่เคยเจอสักครั้ง
ก็ฝันไว้ว่าสักวันหนึ่งจะร้องเพลงนี้ให้ฟัง
แต่ว่ายังไม่เจอ ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน

หลับตา ลองนึกว่าเธอนั้นเป็นยังไง
จะมีอะไรที่คล้ายๆกันบ้างไหม
จะเป็นคนใกล้ตัวหรือเปล่า หรือว่าเป็นคนห่างไกล
และต้องทำยังไงให้เรานั้นได้เจอะกัน

ดวงใจดวงนี้มีความรัก ล่องลอยคอยไปอย่างเคว้งคว้าง
ผ่านวันอ้างว้างนี้โดยลำพังหวังเพียงสักวันได้พบใคร
ดวงใจดวงนี้มีความรัก อยากให้มีคนได้มันไป
เธออยู่ที่ไหนรักแท้ของฉัน ต้องรออีกนานสักเท่าไร
ถึงจะได้เจอ

หากฉัน มีวันได้พบเขานั้นจริงๆ
ฉันพร้อมทำทุกๆสิ่งเพื่อเขา
จะทำให้เขามีความสุข จะไม่ให้เขาปวดร้าว
ไม่ปล่อยเขาให้เหงา จะรักเขาจนหมดใจ

~ ถ้าจะมีเพลงสักเพลงหนึ่งที่จะบอกความรู้สึกส่วนหนึ่งของปี 2007 ทั้งปีได้ คงเป็นเพลงนี้ละมั้ง
มันเหมือนกับผมพร้อมที่จะมีใครสักคนแต่ยังไม่รู้เลยว่า คนนั้นของผมอยู่ที่ไหนกัน

7. ขอให้รักบังเกิด - ปราโมทย์ วิเลปะนะ




ต้องทุกข์ทนระคนเหนื่อยใจ
ทำให้คนต้องอ่อนไหว
ยังจะมีกี่ครั้งที่คนไม่เคยมีน้ำตา
ต้องเสียมันให้รักง่ายดาย และอีกกี่คนยอม

เปลี่ยนแปลงตัวเองดูเหมือนลำบาก
รักดูเหมือนทุกข์ยาก แต่คนคนก็ยังวิ่งวนไขว่คว้ามา
รู้รู้ว่าลำบาก แต่ใจมันก็ยังอยาก ได้รักใคร

ส่วนหนึ่งในชีวิต คงต้องการจะถูกคนรัก
คงต้องการรักใครสักคน คนทุกคนไม่ต่างกันเลย
จะเธอจะฉัน ขอให้คนรออยู่ได้พบ
คนที่คบกันอยู่ก็สู้ต่อไป
ขอให้ในทุกหัวใจ ให้รักมาบังเกิด(ได้รัก)

เพราะคนรู้ว่ารักมันให้อะไร
กับหัวใจคนก็เลยไม่เคยหวั่นกลัว
ยอมเสี่ยงใจให้กับรัก
ความอิ่มเอมที่มันก่อตัวห่อกุมจิตใจ
เมื่อได้รักใครและเขารักตอบ
นั้นแหละเวลาที่ไม่มีอะไร
มาเท่าเทียมได้ เกินอธิบายได้
คนคนก็เลยวิ่งวนไขว่คว้ามา
รู้รู้ว่าลำบาก แต่ใจมันก็ยังอยาก
ได้รักใคร

~ บอกได้คำเดียวว่า โดน ฟังกี่ครั้งก็โดนใจ
เนื้อเพลงพูดถึงความรักได้สากลมาก เชื่อว่าคงไม่มีใครไม่อยากจะมีความรักบนโลกบวมๆกลมๆใบนี้

ุ6. Ticket - ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล
OST. รักแห่งสยาม



อย่างที่เคยบอกไปฉันทุ่มเท และออกเดินไปตามทางที่เค้าไป
จะเหนื่อยจะร้อนจะหนาว ฉันไม่กลัว กับใจทระนงจะทนไหว
และในไม่ช้าไม่นานก็มองเจอว่ามีปลายทางอยู่ไม่ไกล
ก็เลยตะเกียกตะกาย เพื่อไปเจอสุดท้ายปลายทางที่หายไป
มันคงไม่มีจริงแท้ และแน่นอน ปลายทางให้กับคนอย่างฉัน

ว่าแต่ตั๋วเดินทางที่ใครๆ ก็มี คงไม่ได้มีให้กับคนอย่างฉันเหมือนกัน
จึงหวนคืนไปยังทางที่เดินมาก็มีใครมองอยู่ตรงนั้น
พอเดินกลับไป ก็เจอคนเดิม จึงบอกกับฉัน ย้ำๆ ซ้ำๆ ว่า

* ตั๋วใบนี้ไม่ได้มีสำหรับฉัน แม้เค้าจะขายให้ทุกคนได้เท่ากัน เพียงแต่รถขบวนนี้ไม่มีที่ให้กับฉัน จึงไม่มีสิทธิ์เดินทาง

~ จากภาพยนตร์สุดรักแห่งปีของผมเอง เพลงนี้คงเป็นเพลงที่เศร้าและดูสิ้นหวังที่สุดในภาพยนตร์เรื่อง รักแห่งสยาม แล้วมั้ง
ยังดีที่มันถูกนำมาประกอบในช่วงแรกของแรก ไม่อย่างนั้นคงดูหดหู่น่าดู
ป.ล. จะผิดไหมที่หลังจากนี้จะมีแต่ ost. รักแห่งสยาม แต่มันก็จะเป็นแบบนั้น เพราะว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มันโดนใจจริงๆนี่

5. No One - Alicia Keys




I just want you close
Where you can stay forever
You can be sure
That it will only get better
You and me together
Through the days and nights
I don't worry cuz
Everything's going to be alright
People keep talking they can say what they like
But all i know is everything's going to be alright

No one, no one, no one
Can get in the way of what I'm feeling
No one, no one, no one
Can get in the way of what I feel for you, you, you
Can get in the way of what I feel for you

When the rain is pouring down
And my heart is hurting
You will always be around
This I know for certain
You and me together
Through the days and nights
I don't worry cuz

Everything's going to be alright
People keep talking they can say what they like
But all i know is everything's going to be alright

No one, no one, no one
Can get in the way of what I'm feeling
No one, no one, no one
Can get in the way of what I feel for you, you, you
Can get in the way of what I feel

I know some people search the world
To find something like what we have
I know people will try
Try to divide
Something so real
So til the end of time
I'm telling you
There is no one

No one, no one, no one
Can get in the way of what I'm feeling
No one, no one, no one
Can get in the way of what I feel for you, you, you
Can get in the way of what I feel for you

~ จริงๆแล้ว ไม่ค่อยรู้จักสาวคนนี้สักเท่าไหร่ แต่เนื่องจากมีใครคนนึงชอบมาก ลองไปหามาฟังดู
แล้วฟังบ่อยๆเข้าเลยรู้สึกว่า ชอบเหมือนกันนะเนี่ย ความหมายของเพลงก็โดนดีด้วย

4. กันและกัน - คิว สุวีระ บุญรอด
ost. รักแห่งสยาม



ถ้าบอกว่าเพลงนี้ แต่งให้เธอ เธอจะเชื่อไหม
มันอาจไม่เพราะ ไม่ซึ้งไม่สวยงามเหมือนเพลงทั่วไป

อยากให้รู้ ว่าเพลงรัก ถ้าไม่รัก ก็เขียนไม่ได้
แต่กับเธอคนดีรู้ไหม ฉันเขียนอย่างง่าย...ดาย

เธอคงเคยได้ยินเพลงรักมานับร้อยพัน
มันอาจจะโดนใจ แต่ก็มีความหมายเหมือนๆกัน

แต่ถ้าเธอฟังเพลงนี้ เพลงที่เขียนเพื่อเธอเท่านั้น
เพื่อเธอเข้าใจความหมายแล้วใจจะได้มีกันและกัน

ให้มันเป็นเพลง บนทางเดินเคียง ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน
อยู่ด้วยกันตราบนานๆ ดั่งในใจความบอกในกวี
ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง
คือทุกครั้งที่รักของเธอส่องใจ ฉันมีปลายทาง

มีความจริงอยู่ในความรักตั้งมากมาย
และที่ผ่านมาฉันใช้เวลาเพื่อหาความหมาย

แต่ไม่นานก็เพิ่งรู้ เมื่อทุกครั้งที่มีเธอใกล้
ว่าถ้าชีวิตคือทำนอง เธอก็เป็นดังคำร้องที่เพราะและซึ้งจับใจ

ให้มันเป็นเพลง บนทางเดินเคียง ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน
อยู่ด้วยกันตราบนานๆ ดั่งในใจความบอกในกวี

ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง
คือทุกครั้งที่รักของเธอส่องใจ ฉันมีปลายทาง

มีทางเดินให้เราเดินเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน
มีทางเดินให้เราเดินร่วมเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน

~ คงไม่ต้องพูดอะไรมากสำหรับเพลงนี้
ที่โดนใจมากเป็นพิเศษคงจะเป็น "ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง คือทุกครั้งที่รักของเธอส่องใจ ฉันมีปลายทาง "
และต้องขอย้ำว่า ชอบสายตาที่โต้งมองมิวมาก มันเป็นเส้นตรงที่ให้ความรู้สึกที่มั่นคงโดยไม่ต้องมีคำพูดใดๆ
ถึงแม้ว่าท้ายที่สุด เราจะต้องกล่าวคำลาให้กัน
ผมก้อคงจะพูดคำเดียวกับมิว
คือคำว่า "ขอบคุณนะ"

3. Feel good
โฆษณา Dtac




ทุกครั้งก็ยังสงสัย เมื่อทำอะไรที่ดูไม่มีความหมาย โอ..
อยากจะยืน อยากจะงง อยากจะหลงทางบ้าง
อยากจะใช้ อยากจะลอง รองเท้าคนละข้าง
อยากจะขีดจะเขียน จะผิดจะเพี้ยน ก็เป็นบางครั้ง
ไม่..รู้ทำไม
ไม่มีเหตุผล ไม่มีความหมาย แค่อยากทำอะไรตามใจ ก็เท่านี้
ไม่มีเหตุผล โอ.. สบายใจ
(ลั่ลลัลลัลลา ฮู้ฮู)
อยากจะทำ ก็ทำ อย่าไปคิดให้มากมาย
แค่นี้..ฉันสบายใจ

~ มันน่ารัก มันโดนใจ และถูกใจ คนเราบางอารมณ์ มันก็อยากจะทำอะไรตามใจตัวเองอยู่บ้างแหละน่า

2. เพียงเธอ - พิช วิชญ์วิสิฐ หิรัญวงษ์กุล



อยากจะขอบคุณ ที่รู้ใจเข้าใจ สิ่งดีดีที่ให้มา
อยากจะขอบคุณ ที่สัญญาว่าใจ ไม่มีวันห่างเหิน

กับคนหนึ่งคน ที่ไร้วันเวลา หมดกำลังจะก้าวเดิน
จากคนที่เคย เจ็บเหลือเกินที่ใจ กลับกลายเป็นเบิกบาน

ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล
กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย
เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ
เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน

แค่คนหนึ่งคนกับหัวใจ ให้เธอ หมดไปเลยที่ฉันมี
จะเป็นจะตายจะร้ายดี ไม่แคร์ ไม่เคยจะหวั่นไหว
จะมีแต่เธอที่แสนดี ร่วมทาง ตราบจนวันที่สิ้นใจ
หนึ่งวันจะนาน สักเท่าไร ถ้าไกล ห่างเธอไปสักวัน

ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล
กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย
เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ
เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน

ให้เธอได้ยิน เสียงจากใจฉัน
ที่จะคอยบอกทุกคืนวัน ว่ารักเธอ

ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล
กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย
เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ
เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน

เสียงใจฉันเอง ร้องเพลงให้เธอ
ฟังอยู่คือเสียง ดังจากใจ
ร้องเพลงที่ใคร ไม่อาจฟังเสียง ใจฉันเอง
ร้องเพลงให้เธอ ฟังอยู่คือเสียง ดังจากใจ
ร้องเพลงที่ฟัง เข้าใจเพียงเรา

~ อยากมีความรักแบบนี้ ความรักที่ไม่ต้องสนใจใครหรือไปป่าวประกาศให้ใครได้รู้
แค่เราสองคนเข้าใจกันก็พอแล้ว

1. คืนอันเป็นนิรันดร์ - เพชร ภาสกร
ost. รักแห่งสยาม



เหมือนว่าเราจะมอง ไม่เห็นหนทางใด
ตกอยู่ในความมืดบอด ตกอยู่ในห้วงใจที่อ่อนไหว
เหมือนจะเป็นกลางคืนอันยาวนาน เมื่อฟ้าไม่มีแสงใด
มองไปรอบกาย หัวใจก็พลันหวาดกลัว

ว่าเหตุใดคืนที่ยาวนาน ไม่ผ่านไปเสียที
จากนี้จะมีหนทางอื่นอีกไหม
แต่อย่างไรก็ตามยังมีตะวันยังที่ฉายในวันต่อไป
แต่ไม่รู้ต้องรอเมื่อไหร่ หรือใจเราคงจะอยู่กับคืนอันเป็นนิรันดร์

ว่าเหตุใดคืนที่ยาวนาน ไม่ผ่านไปเสียที
จากนี้จะมีหนทางอื่นอีกไหม
แต่อย่างไรก็ตามยังมีตะวันยังฉายในวันต่อไป
เมื่อเรามีเช้าวันใหม่ หวังใจว่าจะมีหนทาง

เมื่อทุกข์ในวันเมื่อวานคืนกลับมาหาใจอันอ่อนแอ
เหตุที่ใจแพ้เ พราะเราต่างหากที่แพ้ใจ
ความทุกข์จึงเป็นกลางคืนอันยาวนาน แต่แล้วมันจะผ่านไป

ตราบใดเวลายังหมุนผ่าน ความทุกข์จะผ่าน
เพราะไม่มีคืนใดเป็นนิรันดร์
วันคืนต้องผ่าน นั่นคือเวลาอันเป็นนิรันดร์

~ รักแห่งสยาม ทำให้ผมได้ตระหนักแง่มุมหนึ่งของความรักว่า มันไม่ใช่การครอบครอง
เพียงแค่ใจเรามีกันและกัน แค่นี้ก็อาจจะเพียงพอแล้ว
เพลง คืนอันเป็นนิรันดร์ เองก็ไม่ต่างอะไรกับหนังเรื่องนี้
ถึงแม้จะดูเศร้าหม่นหมอง แต่มันเป็นความเศร้าที่ยังมีหวัง ราวกับจะบอกทุกคนว่า
แล้วมันก็จะผ่านไป ไม่มีอะไรแน่นอนหรอก ยังมีแสงแห่งความหวังรอเราทุกคนอยู่เสมอ